Historia samej tablicy jest niezwykła. Pisał o tym na naszej stronie najmłodszy członek Rady Seniorów KS Cracovia Pan Ireneusz Haber, dzięki któremu – jak się okazało w trakcie uroczystości – tablica po blisko 10 latach magazynowania została uroczyście wmurowana.

„Droga tablicy pamiątkowej Ignacego Książka niestety była kręta i wyboista – pisał na Terazpasy.pl Ireneusz Haber . - Sumienność i terminowość kamieniarza dawała dużo do myślenia. Dni upływały a efektu pracy kamieniarza nie było widać. Gdy już zaświeciło światełko w tunelu i rycina była gotowa a kwestie finansowe zostały uregulowane jakże wielkim zaskoczeniem dla wszystkich był fakt, że w nazwie Naszego klubu wdarł się błąd. Ciężko dziś jednoznacznie powiedzieć czy kamieniarz celowo czy przypadkiem zamiast CRACOVIA wyrył na tablicy KRACOWIA ale tak się niestety stało… i tu jak Fenix z popiołów pojawił się kolejny członek Rady Seniorów Pan Lech Kołodziejczyk, który zasponsorował korektę na tablicy.”

Więcej: #TerazPasFan: Ireneusz Haber – Historia pewnej tablicy…

Uroczystość zgromadziła wielu kibiców i przedstawicieli całego środowiska Cracovii. Obecna była m.in. Pani Elżbieta Filipiak i wiceprezes MKS Cracovia SSA Jakub Tabisz.

Sylwetkę bohatera uroczystości przedstawił honorowy Prezes Rady Seniorów KS Cracovia Pan Jerzy Łudzik .

„Ignacy Książek urodził się 25 lipca 1906 roku w Tłuczeniu koło Wadowic. Zmarł 4 września 2005 roku w Krakowie i jest pochowany na cmentarzu w Batowicach. Jest rówieśnikiem Cracovii. Urodził się sześć tygodni przed powstaniem Cracovii, zmarł 40 tygodni przed setną rocznicą powstania Klubu.

Jak poznałem Pana Ignacego? Na ulicy Smoleńsk zaraz po wojnie Cracovia miała swój lokal w którym była olbrzymia świetlica w której gromadziła się młodzież. W pamięci utkwiły mi z tego okresu dwie twarze: surowa twarz Ignacego Izdebskiego, wiceprezesa Cracovii oraz uśmiechniętą twarz Ignacego Książka, który tam wśród młodzieży stale się kręcił.

Ignacy Książek przyjechał do Krakowa w 1921 roku. Przyjechał do swojego wuja mistrza krawieckiego uczyć się zawodu, ale ten szybko go przekazał do Zakładu pana Mycnarowskiego u którego m.in. ubierał się Edward Cetnarowski.

Jak każdy młody chłopak Książek próbował kopać w piłkę na Błoniach. Wtedy był w klubie Polonia, który działał przy Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Męskiej, ale szybko bo już w 1921 roku przeniósł się do Cracovii. Niestety jako piłkarz kariery nie zrobił natomiast odkrył w sobie żyłkę organizatora i działacza sportowego w Cracovii.

Kilkanaście pokoleń Cracovii, w tym wspaniałych zawodników i ćwiczących w Klubie miało kontakt z Ignasiem - bo tak go nazywano. Został ikoną naszego Klubu - był człowiekiem szanowanym nie tylko w Cracovii.

Jego pasją była praca z młodzieżą. Był wychowawcą i łowcą talentów - dziś takich ludzi nazywa się skautami. Obserwował młodzież na Błoniach i podkrakowskich boiskach. Trudno zliczyć ilu ludzi zachęcił do wstąpienia do Cracovii. Jak sam opowiadał wyglądało to w ten sposób: "Chciałbyś kopać naprawdę w piłkę? Jeśli tak to przyjdź jutro po południu na boisko Cracovii, to zobaczymy co z tego wyjdzie."

Potrafił ocenić predyspozycje sportowe każdego zawodnika. Znam takie przypadki, że namówił młodego człowieka chcącego uprawiać piłkę nożną, aby zmienił dyscyplinę sportu na inną. I tacy ludzie w nowych dyscyplinach osiągali znaczące sukcesy. Byli reprezentantami Polski, grali na mistrzostwach Europy, a nawet startowali na Olimpiadach.

O sobie mówił tak: "Praca z młodymi piłkarzami to główny nurt mojej działalności, ale były też okresy inne gdy jako członek zarządu Klubu brałem szerszy udział w jego pracach."

Pełnił szereg funkcji w Klubie jako organizator w wielu sekcjach. Jego drugą pasją była sekcja tenisa stołowego. Za jego kadencji Cracovia zdobyła kilka tytułów drużynowych mistrzów Polski, a zawodnicy Cracovii zdobywali indywidualnie wysokie miejsca.

W czasie okupacji został kierownikiem drużyny piłkarskiej, która walczyła w konspiracyjnych mistrzostwach Krakowa.

Został odznaczony niezliczoną ilością dyplomów, odznak jubileuszowych i odznaczeń państwowych. Był członkiem Rady Seniorów.

Pomysłodawcą i fundatorem tej tablicy był Juliusz Korzeniak, były piłkarz i hokeista Cracovii, działacz i trener oczywiście "wyłapany" przez Ignacego Książka. Tą tablicą oddajemy szacunek i dziękujemy człowiekowi, który bez reszty poświęcił swoje życie Cracovii".

Wypowiedź Pana Jerzego Łudzika uzupełnił obecny Prezes Rady Seniorów KS Cracovia Pan Mieczysław Błażek : - W uzupełnieniu tego, co kolega Jerzy Łudzik powiedział chciałem przypomnieć postać Jula Korzeniaka, który niestety nie doczekał chwili wmurowania tej tablicy, ale myślę, że tam z góry na nas patrzy i jest szczęśliwy.

Myśmy tę tablicę przejęli, troszkę narzekaliśmy bo ona była ciężka, zawierała błędy. Powolutku ją usprawniliśmy, ale od początku były problemy z ustaleniem, gdzie ta tablica ma zawisnąć. Odpadały kolejne propozycje, kolejne lokalizacje, ale w końcu udało się dzięki uporowi - ośmielę się powiedzieć - naszego młodego kolegi Irka Habera, który uzyskał wszystkie potrzebne zezwolenia, aby ta tablica mogła być dzisiaj odsłonięta.

Drogi Ireczku, w imieniu Rady Seniorów, chciałem Ci bardzo serdecznie podziękować bo to jest głównie Twoja i Twoich kolegów zasługa, że dzisiaj tu stoimy i tę tablicę odsłaniamy. Zresztą nie tylko za to, bo jako młody człowiek wniosłeś w naszą Radę duży zasób energii i inicjatywy  – zakończył Prezes Błażek.